ELISABETH KNOPPER

                          

Blog

Authenticiteit

Ik staar naar een gekleid beeldje in mijn atelier. Een lief, zachtaardig en beheerst vrouwfiguurtje, haar armen rustig langs haar lichaam, een vriendelijke uitstraling. Ik dit beeldje zie ik nu mijzelf, of beter gezegd, hoe ik mijzelf presenteer, het masker dat ik al sinds lange tijd draag; de lieve, zachte, beheerste vrouw. Haar scherpe emoties verborgen onder haar fluwelen jurk. Haar woede keurig opgevouwen en niet in het zicht. Haar echtheid niet zichtbaar door het masker dat ze draagt.

Ik wil dat masker afdoen. Ik wil ook naar buiten toe, in contact met mensen, in mijn kunst, mijn masker afdoen, en echt zijn. Maar dit betekent dat ik mijn masker moet afdoen, en mijn complexe natuur mag laten zien, de gelaagdheid van mijn emoties mag toelaten, de intensiteit van mijn ervaringen mag delen. Heel lang heeft het masker van de zachte, lieve vrouw mij geholpen een bestaan op te bouwen. Zij was nodig op mijn weg. Maar mijn verlangen naar authenticiteit is enorm, ik hunker naar het openbreken van dit zelfgebouwde keurslijf, de saaiheid ervan, de onvrijheid ervan, de onechtheid. Ik zit vast, maar voel tegelijkertijd dat de jas die ik ooit aantrok niet vergroeid is met mijn eigen huid, het is als een slangenhuid die los om mij heen begint te zitten en ik spoedig af kan werpen zodat ik echt en oprecht verschijn in het licht van mijn nieuwe zelf.

Ik herinner me iets moois. Ik was 12 en schreef ijverig in mijn dagboek. Op een dag liet ik een zeer belangrijke en geheime passage lezen aan mijn goede vriendin, waarop zij in lachen uitbarstte, ze begreep me niet. Ik schreef over de echte Elisabeth, die ik ooit zou worden, dat ik lagen zou moeten afpellen om uiteindelijk de mens te zijn die ik ten diepste was. Voor haar was het een hilarisch en onzinnige gedachte, voor mij een bloedserieuze waarheid die de richting van mijn volwassen levensloop aangaf; de zoektocht naar authenticiteit.

Authenticiteit houdt kwetsbaarheid in. Jezelf laten zien.

Voor mij is het leven niet een weg naar succes, maar een weg waarin ik

Nu ik eindelijke vaste grond onder mijn voeten heb na 10 magere jaren die gekenmerkt werden door tekort aan alles, omdat ik mijzelf niet kon liefhebben

Ik worstel nu met dat masker wat ik nog angstvallig ophoudt. Durf ik het aan om mijn wilde, onaangepaste, krachtige, temperamentvolle kant te laten verschijnen? Durf ik

Mijn hart ging open voor mijn geliefde toen hij me vertelde dat ook Aristoteles in zijn tijd al beschreef hoe je jezelf kunt worden.